Im Wechselbad der Gefühle – eine Chronik
10. April 2020
Wie wir in Zukunft reisen werden / Tot de volgende reis
21. April 2020
Na 24 uur in het vliegtuig en 2 uur in een klein zaaltje in Hongkong komen we aan op Schiphol. We worden door Floris en Bas verwelkomd met een zelfgemaakt spandoek met ‘welkom thuis’. Echt super lief.
Het was natuurlijk nog heel spannend of we zouden vliegen. Een paar dagen eerder waren ons emoties alweer enorm door elkaar geroerd. Eerst wel vliegen op 11 april, dan toch weer niet, het zou worden verschoven naar 15 of 16 april en dan ineens midden in de nacht een mailtje. De ambassade , BUZA en de ANWB alarmcentrale hebben toch nog iets met Hongkong kunnen regelen voor 13 april. Diezelfde ochtend kregen we de tickets, je durft het haast niet meer geloven. We hadden natuurlijk ook het Duitse terughaalprogramma nog achter de hand, daar konden we op 14 april, echt met het laatste vliegtuig terugvliegen (zij hebben 12.000 Duitsers terug moeten halen). Met een klein beetje angst hebben we dat afgezegd om met Nederland naar Amsterdam te vliegen. We hebben veel respect voor de mensen die dit organiseren en zijn heel dankbaar dat onze landen dit doen, heel veel anderelanden regelen niets voor hun landslieden, die moeten zelf maar zien thuis te komen en dat is in deze tijden heel erg moeilijk.
Dan eindelijk maandag 13 april, we ontbijten, douchen en rijden met ons autootje voor de laatste keer door Christchurch naar het vliegveld. Wat heel prettig was, is dat we de laatste weken niets meer voor de huurauto hoefden te betalen. Nu mocht je ook niet meer auto rijden in Nieuw Zeeland, vanwege de Lockdown, alleen als het echt nodig was.
Op het vliegveld buiten is het behoorlijk druk, er gaat nog een Duits en Nederlands toestel om terug te vliegen naar Europa. Veel mensen staan buiten zonder ticket, te hopen dat ze toch nog meekunnen. Binnen is het bijna verlaten, er is niets open en er zijn heel weinig mensen. We krijgen onze boardingkaarten en dan zien we het vliegtuig, nu geloven we echt dat we gaan. We hebben hier 3,5 weken op gewacht en zijn natuurlijk super blij dat we kunnen vliegen, maar ook een beetje verdrietig dat we onze prachtige reis niet kunnen afmaken. We verheugen ons op onze kinderen, die ondertussen al in ons huis wonen. De Amerikanen, die in ons huis woonden, zitten in Amerika en komen zeker de komende maanden niet terug, dus konden wij weer heerlijk naar de Veenweg.
Van herfst naar lente
In Christchurch werd het echt herfst, de bladeren vielen van de bomen af en hadden prachtige rode kleuren, er was veel wind, het was nog niet zo koud, maar je merkte wel dat het echt geen zomer meer was. Nu genieten we hier van de lente, met frisse groene bomen, bollen die op komen, prachtig weer en vrolijke vogels, die druk bezig zijn hun nestjes te bouwen. Ook wij zijn weer bezig met ons nest. Er moet natuurlijk veel gebeuren, maar we hebben de tijd, dus genieten we van het gezin, de tuin en het passen ons aan de Corona-regels aan. We zijn heel blij weer thuis te zijn, maar toch blijft er een klein stemmetje in mijn hoofd het jammer vinden. Op reis zijn is echt anders, je leeft met de dag, hebt bijna geen zorgen, je doet alleen maar dingen die je zelf leuk vindt. We hebben echt genoten van de vrijheid, het reizen, alle landen waar we geweest zijn. Nu merken we alweer, dat ons ‘to do lijstje’ zich alweer aardig vult met allerlei dingen. Aan de andere kant zijn we ook weer blij dicht bij familie en vrienden te zijn, we zien ze nog niet, maar ze voelen wel heel dichtbij.
15 Comments
Ik moest 3x keer kijken na die eerste foto….Liep je nou met een boodschappenkarretje door de plaatselijke supermarkt en werd je daar verwelkomt?
Maar nee het was op Schiphol en het waren Floris en Bas!
Ik wist natuurlijk al dat jullie thuis waren maar ik heb het verhaal met enige kippenvel gelezen
Ik snap overigens ook heel goed het gevoel van: “nou daar zitten we dan weer thuis in het gewone leven”
Maar ja al met al: no place like home
Groetjes en we spreken elkaar
Of gaat deze blog gewoon door 😉
Endlich – was für eine Erleichterung!!!! Ich freue mich so für Euch, dass der Nervenkrieg vorbei ist und Ihr es geschafft habt! Ich verstehe zwar kein Niederländisch, aber Ihr seid Zuhause, das ist super!! ❣
Fijn dat jullie eindelijk thuis zijn. Die gemengde gevoelens, daar kun je ook weer blij mee zijn: een teken dat jullie het mooi hebben gehad en waarmee je weer een begin kunt maken om verder te gaan en ook kunt gaan bedenken hoe jullie de reis vast nog eens gaan vervolgen. Plannen maken staat je vrij!
Alle goeds voor nu !
„Ze zijn terug van weggeweest!“
Beste Hetty, moin Hartwig!
Ik ben blij dat jullie in goede staat in Nederland bent aangekomen! Zelfs als het triest is dat je jullie reis rond de wereld niet kon afmaken. Je bent nu thuis en hebt wel veel herinneringen aan een geweldige tijd!
Beste wensen en blijf gezond!
Hartelijke groeten uit Hannover!
Bernd
Dankje, Bernd, en nog de beste wensen voor jouw verjaardag!
Graag gedaan! En dankjewel!
Ich freue mich, daß ihr wieder heil Zuhause seid.
Wat superleuk dat Bas en Floris jullie met een spandoek verwelkomden; de foto’s daarop vinden wij ook heel tof. Neem lekker de tijd om ‘te landen’, zoveel mooie herinneringen, een bezit dat niemand jullie meer afneemt. Dank voor jullie blog. We hebben ervan genoten.
Ich freue mich so, dass Ihr wieder heil zu Hause angekommen seid! Ich wünsche Euch eine schöne Eingewöhnungszeit wieder zuhause!
Home sweet Home ! Nou hup aan’t werk jullie, nu lang genoeg rondgezworven. 😉
Kunnen jullie nu een blogsite openen voor jullie dagelijks leven, want anders vallen de lezers hier in een gat. 🙂
Veel rust en plezier thuis.
Leuk idee, Rudi, maar ik vrees een blog over ons dagelijks leven zal in vergelijking dan toch een beetje saai worden! 😉
So pleased to hear that you’re finally home! Remind me not to travel with you again… you seem to attract trouble! Hartwig’s Blog posts have been great German practice for me – I now know lots of words for despair, unfortunate usw! Hope you get to finish it some day – stay safe!
Haha, probably you are right about us attracting all the trouble…! And yes, I hope we all will be able to continue our travels soon!
Schön zu lesen, dass Ihr wieder da seid, Ihr Lieben – das war ja ein Warten und Zittern die letzten Wochen! Nun seid Ihr bestimmt froh, wieder bei Euren Kindern zu sein. Und am Ende überwiegen hoffentlich die vielen tollen Erlebnisse, an denen wir dank der vielen schönen Fotos ja ein bißchen teilhaben durften. Bleibt gesund & lebt Euch gut wieder ein!
Welcome home! So glad you made it back eventually. I know you were already self-isolating in New Zealand, but still it must be strange to go from seeing new places every day to staying in just one place. I hope the opportunity allows you a good rest and quality time with the family.