Leven in een andere stad, ver van huis…. en Cavia eten, ja of nee….

Ik stond vanochtend op en Hartwig kondigde aan, we gaan vandaag Cuy eten of ook wel genoemd Cavia. Cavia is hier echt een lekkernij, vroeger aten ze het heel veel, maar nu worden er niet meer veel cavias gefokt, te duur en daarom is het echt iets specials. Ik twijfelde even, dacht aan alle vrienden die cavias als huisdier hebben, maar we besloten het toch te doen. We zijn in Peru en waarom ook niet.

Dus wij naar een goed restaurant, daar waar ze al als lijkjes boven de keuken hingen en we hebben Cuy besteld. Daar dronken we chicha bij (maisdrankje) en voelden ons al heel peruaans. Toen kwam de cavia, je kon zijn tandjes en zijn klauwtjes nog zien, zie foto en het smaakt een beetje naar kip, veel vlees zit er niet aan, het velletje is lekker knapperig gebakken en ook het lekkerste. We probeerden heel beschaafd het met vork en mes te eten, toen kwam onze redding. Een peruaan van de tafel naast ons, die ons had zien worstelen met de cavia vertelde ons dat we het met onze handen moesten eten, dat hoorde zo. Dus, wij dit doen en kregen 2 duimpjes omhoog van hem. Voor alle cavia liefhebbers, sorry, we zullen het hier niet meer eten. Maar we moesten het toch een keer proberen.

We verblijven nu 2 weken in Arequipa, een grote stad in het zuiden van Peru. We hebben deze stad gekozen om Spaans te leren omdat het niet te hoog ligt (op 2400 meter) en het leek ons wel een interessante stad, niet te groot zoals Lima en niet te hoog zoals Cucso. Het wordt ook wel de witte stad genoemd omdat de mensen hier van de spanjaarden afstammen en daarom witter zijn als de peruanen. Bovendien zijn heel veel gebouwen wit, dit komt door de stenen die ze gebruiken. We hebben les in de tuin van een klein taalinstituut, dat in handen is van een familie. We krijgen les van Malena, een pittige dame met een sterke eigen mening. We leren van haar veel over de gebruiken, denkbeelden en het dagelijkse leven in Peru. Nu is er ook nog eens heel veel onrust op politiek gebied, maar daar merken we in Arequipa gelukkig weinig van. Elke dag gaan we braaf naar school, maken ons huiswerk braaf en kunnen best al aardig wat lezen en verstaan. Spreken en horen is moeilijker, maar dat is altijd zo bij een taal. Ze werken nog wel erg met de grammatica-vertaal methode, dus worden we dood gegooid met onregelmatige en regelmatige werkwoorden. Een kleine nachtmerrie, dan denk je dat je iets weet en dan is er weer een uitzondering op de regel. Hartwig en ik willen dit weekend een uurtje gaan zitten en de belangrijkste werkwoorden en zinnen opschrijven zodat we ons een beetje verstaanbaar kunnen maken, met Engels kom je hier niet ver.

We hebben wel al hele grappige dingen beleefd en hebben in de apotheek sorochi pillen kunnen bestellen, onze was bij de wasserette laten wassen (een heel oud mannetje regelt het daar, hij heeft echt zo’n ontzettend lieve uitstraling) en we hebben een keer veels te veel tip gegeven, ook door een taalmisverstand. We hebben in ieder geval de ober helemaal gelukkig gemaakt. Ondertussen kennen we onze omgeving goed, we hebben een aantal goede koffiezaakje ontdekt, lekkere restaurantjes, al kook ik meestal zelf. We weten waar de supermarkt is en kennen meerdere wegen naar de stad. Wat ik vooral mis is het groen, de parken, het rustig wandelen. Dat is er hier niet bij, zodra je buiten komt is er lawaai. De auto’s hebben allemaal heftige verschillende toeters, de bussen sowieso en ze houden gewoon van herrie. Verder is er erg veel vervuiling van de oude auto’s en bussen en dat ruik je. Parken zijn er niet echt, logisch want het regent hier 2 tot 4 weken per jaar. Bovendien is het om 18.00 donker en loop je niet meer echt lekker op straat. We wonen echt in een veilige buurt, maar mijn avondloopjes kan ik hier niet maken. Om 6.00 ‘s ochtends begint de herrie alweer met vuurwerk, er wordt weer een heilige maria feest gehouden en dan knallen ze er op los, de eerste keer dachten Hartwig en ik dat de vulkaan aan het uitbarsten was. Wie verwacht er nu op 6.00 al vuurwerk. De vulkaan misti is heel goed te zien vanuit ons terras en staat heel dicht op de stad. Bovendien is dit aardbeving gebied en hebben ze zo’n 3 aardbevingen per jaar. Vaak niet sterk, maar er zijn ook flinke bij. Je weet nooit wanneer ze gaan toeslaan. Tot nu toe, is het rustig en hebben we nog niets gevoeld.

Verder is er een heel groot verschil tussen arm en rijk. Er zijn hier prachtige moderne winkelcentra, waar je geen verschil ziet met die bij ons, aan de andere kant heb je heel veel straatverkopers, mensen die bedelen. en hele kleine winkeltjes. In de voorsteden kun je echt niet wezen, daar zijn de hele arme wijken, waar geimproviseerde huisjes staan en waar heel veel armoede is. Een grote uitdaging is ook, hoe kom je over de straat. Het is echt super druk, er zijn geen verkeerslichten, er zijn wel zebrapaden, maar daar stopt niemand voor. Je moet niet gaan wachten, ze stoppen toch niet, dus gaan Hartwig en ik ‘zelfbewust’ de straat over, situatie overzien, blikcontact opnemen (voor zover mogelijk) en gaan. Tot nu toe is het goed gegaan. Anders kom je er echt niet overheen.

Het weer is echt prachtig, elke dag tussen de 21 en 27 graden, in de ochtend altijd zon, af en toe bewolkt het in de middag. Zodra de zon ondergaat wordt het koel, rond de 10 tot 13 graden. en dat 10 maanden per jaar. In januari en februari is het hier zomer en regentijd. Maar veel regen valt er niet. Elke ochtend ontbijten we op ons terras en kijken naar de Misti vulkaan en andere hoge bergen van over de 6000 meter, die we vanaf ons terras kunnen zien. Dat is echt heerlijk, daar genieten we elke ochtend weer van. Ons apartement is prima, we hebben, buiten het terras, een kamer, slaapkamer, badkamer en keuken. Het is hier voor peruaanse begrippen heel erg rustig en dat is heel erg fijn. Het enige probleem wat ik heb is dat ik nog steeds niet goed kan slapen door de hoogte en dat wordt in Cusco (3600 meter) natuurlijk ook niet beter.

Aanstaande vrijdag gaan we naar Cusco en dan begint het echte reizen door Peru en Bolivia. We gaan met de nachtbus, er rijdt overdag geen bus, dus dat wordt ook weer spannend.