Hardangervidda crossing

Prachtige natuur, ontstoken voeten, rivieren en ijsvelden, Noorwegen op zijn mooist, maar ook op zijn zwaarst!

Daar zit ik dan na 6 dagen wandelen in de Hardangervidda, met de benen omhoog, ijs op de voeten en pijn bij elke stap. Doktersbezoek gehad, gelukkig niets gebroken, maar voeten ernstig gekneusd, ontstoken en enorme imposante blaren. Ja hoe dit nu is gekomen….

Fleur en ik staan voor een rivier, hoe komen we hierover zonder al te nat te worden. Heen en weer langs de oever, maar nergens is een goede plek om erover te gaan. We gaan nat worden, dan maar schoenen uit, sandalen aan en gaan. Met zijn tweeën, elkaar vasthoudend over de snelstromende rivier. Het is gelukt, nog geen 4 minuten later, weer een rivier, ik ga erover, Fleur trekt aan me, gigantische kramp in mijn been, we krijgen de slappe lach, ook deze rivier is weer gepasseerd. Mijn schoenen zijn inmiddels erg nat en beginnen los te laten, ik begin zelfs stukjes te verliezen, hmmm niet echt geweldig.

Thuis, in Groningen hadden we nog de discussie, welke schoenen trek ik aan, mijn oude vertrouwde bergschoenen of mijn nieuwe lichtere lowa’s. Toch maar de oude bergschoenen mee genomen, helaas waren ze helemaal op en vooral doordat ze op dag 1 drijfnat werden en mijn voeten hierdoor ook gingen ze al snel uit elkaar vallen. Dit schijnt vaker voor te komen, want bij elke hut hebben ze tape en wel goed gorilla tape!

We gingen wandelen in Noorwegen, van Finse naar Haukeliseter (gebied Hardangervidda), moet te doen zijn in 6 dagen, dacht Fleur, mama is super fit en we hoeven maar tussen de 17 en 25 km per dag te lopen. Zelf dacht ik dat ook.

We kwamen in Finse aan met de trein, dat ligt aan 1 van de grootste gletchers in Noorwegen, echt prachtig, er gaat alleen een trein naar toe. Nachtje geslapen en toen vol goede moed aan de wandeling begonnen, we hadden er echt zin in. Al gauw kwamen we de eerste rivieren tegen en moerasland, niet leuk natuurlijk, maar we gaan door. We moesten die dag 24 km lopen. We hebben in totaal 11 uur gelopen en het was zwaar terrein, met veel rotsen, niks leuke wandelpaden zoals in de Alpen.

Eindelijk na 11 uur zagen we de hut, wat waren we blij, het mooiste moment van de dag! Mijn schoenen waren toen al kapot, maar we dachten we gaan ze intapen en dan komt alles weer goed. De hut was prachtig en de natuur geweldig, maar we waren kapot en ook wel een beetje bang voor de volgende dagen, want zo zwaar hadden we het niet verwacht. Ambitieus, maar te doen dachten we, volgens Fleur was het een plateau, maar helaas wel een plateau met bergen, dalen, ijsvelden, gletchervelden, rotsen, rivieren, moerasgebieden, etc.

Dag 2

Op dag 2 begonnen mijn voeten al zeer te doen, ik kon er niet meer goed op lopen, we hadden de schoen vakkundig ingetapet, maar het liet steeds los doordat we zo vaak door moerasland moesten en door rivieren.

De omgeving is prachtig, sneeuw, toendra, er groeien geen bomen, geweldige uitzichten, rauw, leeg en we hadden fantastisch weer. Veel zon, op de eerste dag dreigde nog een beetje onweer (grieselig, wat moet je dan doen, tips, stokken weggooien, in elkaar zitten, niet bij water in de buurt zijn, niet op het hoogste punt zitten, niet je vast houden aan rotsen, niet doorlopen) In de tijd dat wij er waren is een bekende Noorse atleet door onweer daar omgekomen. Maar na dag 1 hadden we alleen maar geweldig weer, alleen op de laatste dag een beetje regen, maar dat was alles.

Dag 3 en 4

Ik begon steeds langzamer te lopen en had steeds meer pijn. Fleur en ik spraken af, dat zij de volgende dag mijn schoenen aan zou doen en ik haar nieuwe bergschoenen, anders zou ik het niet kunnen volhouden. Elke kilometer duurde gevoeld minstens 10 km, het was erg zwaar. Ik had in mijn ene voet nog heel weinig evenwichtsgevoel, dus moest bij elke stap kijken waar ik hem neerzette, niet makkelijk. Gelukkig met hulp van Fleur toch weer vele rivieren overwonnen.

Wat ook een probleem is, is dat we in hutten slapen, maar de wc’s zijn niet in de hut, die zitten in een aparte hut. Nu kon ik bijna al niet meer lopen en dan ga je er ook tegen op zien om naar de wc te gaan. Helemaal niet fijn.

Maar goed, we begonnen aan dag 4, ik stevig ingesnoerd in de schoenen van Fleur, dat ging best aardig, ik had nu steun en stevigheid. Fleur op mijn schoenen, na 4 uurtjes was Fleur er helemaal klaar mee, ik ga op mijn sandalen, dit is niet te doen. En dappere Fleur heeft de rest van de tocht uitgelopen op haar sandalen, dus 2,5 dag, ja, ook door grote ijsvelden!

Dag 5 en 6

Zwaar en veel pijn, ik had mijn voeten helemaal ingetaped of laten intapen (door een knappe Noorse man) en dan strak in de schoenen, een fysiotherapeute heeft me nog tips gegeven. Iedereen was super lief en behulpzaam.

Dan eindelijk, de laatste hut, het mooiste moment van de dag! Maar helaas, hoe kan het ook anders, een hele steile afdaling, nat, glibberig, want het had net geregend en dan nog minstens een uur afdalen. Fleur viel nog, gewoon van vermoeiheid, gelukkig is er niets gebeurd. Wat waren wij blij dat we er waren, eerst douchen en dan lekker aan de patat!

Wat heel grappig was, is dat de beste vriend van Floris (Jules) hier werkt en aangezien wij dagen lang geen bereik hadden waren de mannen (het thuisfront) erg ongerust over de vrouwen in de natuur, zonder compass, weinig richtingsvermogen en zwaar terrein. Floris wist van Jules dat we die dag zouden aankomen, dus dat was wel een geruststelling. In de familieapp hadden de heren de tocht even opgezocht en daar stond dus ook bij, code rood, zware bergtour. Dat hadden Fleur en ik dus niet gezien, oepsie!

Maar kortom, Fleur en ik zijn super trots op onszelf, we hebben dit gedaan en genoten van de natuur, leuke en lieve mensen ontmoet in de hutten. Je kunt veel meer dan je zelf denkt. Fleur zei op een gegeven moment, mam, je voeten kunnen het wel, het is vooral het mentale gedeelte en dat is zeker waar! WE MADE IT!

Alt kjaerlighet

Fleur en Hetty

---

Waarschuwing: De Noord-Zuidoversteek van de Hardangervidda nationaal park wordt over het algemeen als een zeer uitdagende route beschouwd. U kunt er doorgaans op rekenen dat de tocht eigenlijk 7 tot 10 dagen in beslag neemt!

---

Wil je nog meer Scandinavië? Bekijk dan hier onze Land Rover Defender-tour door Zweden:

Views: 2