Tegenstellingen en hoe komen we uit Sucre weg!

We zitten in de bus van Puno naar la Paz en verlaten hiermee het prachtige Peru. Ik kijk naar buiten, terwijl Hartwig slaapt. Eindeloze bergen, groene vlaktes, we rijden door de Andes. Prachtige vergezichten, maar ook magere koeien, veel straathonden en kleine 1 kamer woningen, zonder verwarming en veelal stroom. Echte armoede. Elk huisje heeft een klein stukje land om wat op te verbouwen, af en toe hebben ze een varken of een paar kippen. Het is er stoffig, want er zijn geen vaste wegen. Toch zien ze er kleurrijk en niet ongelukkig uit. Francisco, onze Inca trail guide vertelde dat zijn opa en oma hoog in de bergen ook heel eenvoudig leven hebben en heel gelukkig zijn. Zijn opa was 1 keer in Cusco en vond het allemaal veels te druk, hij wilde weer zo snel mogelijk terug naar zijn berg. Aan de andere kant, er is geen sociaal stelsel, heb je geen werk, heb je geen geld. Er is geen AOW of pensioen. Veel oude mensen zijn compleet afhankelijk van hun kinderen of familie.

Er is veel onrust in Zuid Amerika, deels door de verkiezingen, maar ook een groot deel door dat de bevolking de corruptie van de regeringen zat zijn. Peru is bijvoorbeeld een rijk land, met veel goud en zilver, maar wordt geregeerd door een braziliaans bedrijf, die de regering koopt. Ook de trein naar Machu Picchu is in handen van een chileens bedrijf. Daarmee gaat alle winst naar het buitenland en hebben ze er in Peru niet veel aan. Logisch dat er onrusten zijn. Zoals jullie hebben kunnen lezen in Hartwig’s blog zijn er in Bolivia echt heel veel problemen en daar zitten wij dus midden in. We weten bijvoorbeeld nog niet wanneer we Sucre kunnen verlaten. Er rijden nog steeds geen bussen en er zijn nog overal straatbarricades. Dus de taxi kan overdag niet naar het vliegveld rijden. We hebben sowieso een paar rustdagen ingepland in Sucre. Hartwig is flink verkouden en we hebben na alles wat we gedaan hebben even rust nodig. Hier hebben we Fransen ontmoet, die gisteren naar het vliegveld in Santa Cruz moesten en met een auto door 23 straatbarricades zich moesten praten, het is ze gelukt, maar toen ze op het vliegveld aankwamen moesten ze daar overnachten in een heel eenvoudig hotelletje voor heel veel geld. Er zaten natuurlijk heel veel toeristen vast en daar maken ze natuurlijk gebruik van. Wij hebben ook meer geld betaald voor de taxi in La Paz om ons naar het vliegveld te brengen. Je hebt geen keuze, dus doe je dat.

Sucre is een fantastische stad en lijkt helemaal niet op de andere steden. Het is goed onderhouden, mooie parken en vooral belangrijk, hele leuke kleine cafeetjes met goede koffie voor mij :). maar ja, nu na een paar dagen, stellen we onszelf de vraag, hoe komen we hier weg. Er rijden geen bussen, overal in het land zijn roadblocks, bijna elke straat in de stad hier is geblokkeerd. Wij kunnen er gewoon overheen, doorheen, onderdoor, maar ja auto’s en vooral taxi’s niet. We zijn 1 dag bezig geweest met plannen hoe we Sucre kunnen verlaten, we hebben meerdere reisbureau’s, mensen hier gevraagd. Het is allemaal niet makkelijk en helemaal niet goedkoop. Iedereen wil namelijk Bolivia uit, omdat je hier niet meer kunt reizen. Het is niet gevaarlijk, maar je bent opgesloten in een stad of dorp. Uiteindelijk hebben we een lieve behulpzame jongen gevonden in een reisbureau, die ons geholpen heeft. Het plan ziet er als volgt uit:

1. Met de taxi voor 6.00 ‘s ochtends naar het vliegveld (dan zijn er hopelijk geen blokkades opgebouwd)
2. Vliegen naar Tarija, deze plaats ligt het dichtste bij de Argentijnse grens
3. Naar het centrum lopen (proberen) en daar vanaf ‘s avonds 7 uur een taxi te krijgen naar een grensplaats (2 tot 3 uur in de taxi)
4. Overnachten in grensplaats (nog steeds Bolivia) omdat de grens alleen van ‘s ochtends 6.00 tot ‘s middags 12.00 open is
5. De volgende ochtend vroeg, taxi nemen naar de grens met Argentinie
6. Grens oversteken, naar het volgende dorp lopen (busstation)
7. Bus naar Salta nemen
8. Heel blij in Salta aankomen!!!!

Dit is de goedkope variant, er was ook een hele dure, met vluchten overal heen, overnachtingen enz. We hebben voor deze variant gekozen omdat dit een hele realistische mogelijkheid is. We zullen het zien. Het blijft spannend. We willen nu graag weg hier omdat je niet vrij kunt reizen. We verheugen ons op Argentinie. Het is een enorm probleem voor de toeristenindustrie hier, iedereen zit vast in de plaats waar hij is en we horen van bijna iedereen dat ze weg willen uit Bolivia, omdat je hier nu niet meer normaal kunt reizen. Erg jammer voor het land. Het volgende bericht schrijven we hopelijk uit Salta!