No exit, New Zealand!

Hartwig loopt achteruit te ijsberen in ons kleine tuinhuisje, hij is gisteren op mijn verjaardag, bij het sporten, flink door zijn rug gegaan. Waarschijnlijk mede door de stress, want we zitten nog altijd in Nieuw Zeeland vast. Nadat ons vliegtuig met Emirates kort voor de vlucht gecanceld was, was er voor ons geen optie meer open om op een normale manier naar huis te vliegen. Wij zijn hierin niet alleen, in totaal zitten er 15.000 Europeanen vast in Nieuw Zeeland en allemaal wachten ze op een vliegtuig naar huis.

Vorige week hadden we echt goede hoop, ik was zelfs zo enthousiast om te denken dat als verjaardagscadeau, we terug zouden vliegen met de terughaalactie van Duitsland. We kregen vorige week donderdag hoopvolle berichtjes, dat ze afgelopen zaterdag zouden gaan beginnen met de toeristen terug te halen naar Europa. De eerste vluchten gingen op zaterdag vanuit Auckland, maar er zouden daarna ook vluchten gaan uit Christchurch (daar zitten wij nu). Contracten met Air New Zealand waren gesloten en een Lufthansamachine was op weg van Duitsland naar Nieuw Zeeland. Dat gaat de goede kant op, dachten Hartwig en ik.

Domper

Dan plotseling een berichtje op facebook, de minister president van dit land heeft in een persconferentie gezegd, dat alle terughaalactie’s gestopt moeten worden tot ten minste dinsdagavond 31 maart. Ook de actie van Duitsland. Wij zijn diep geschokt, waarom eigenlijk? We kijken snel naar de persconferentie, de reden is een beetje bizar, ze moeten het uitstellen omdat ze niet weten hoe ze al die toeristen veilig ( vooral voor de gezondheid van de bevolking hier) naar het vliegveld kunnen laten komen. Maar iedereen zit bijna al in die 2 steden, te wachten. Het is namelijk verboden om te reizen, bijna alle campings zijn dicht en ook al vele hotels, motels en hostels. De meeste toeristen zitten nu in een motel, hotel of hostel, in de buurt van het vliegveld. De campers zijn afgegeven, want daar heb je niets meer aan. De theorie die Hartwig en ik hebben is dat ze hier niet weten wat ze met al die Nieuw Zeelanders moeten doen, die weer naar hun land terug willen keren uit Europa. Uit “Coreupa.” Ze hebben meer tijd nodig om dat te regelen, nemen wij aan en daarom verbieden ze eerst de terughaalactie van Europa. We hopen dat dat de reden is en dat er daarvoor snel een oplossing komt. Dinsdagavond is er weer overleg en we hopen dan we dan meer te weten.

Jarig, hiep hiep hoera!

Mijn mooiste cadeau in deze situatie was een ticket naar huis, maar helaas. Daar zit je dan in je tuinhuisje. Normaal komen er mensen op bezoek, organiseer je van alles voor je verjaardag en nu…..Hartwig had een hele kleine ‘Geburtstagstisch’ (gewoonte in ons gezin) gemaakt met een bloemetje van uit de tuin en hij had een fotofilm gemaakt van de afgelopen 7 maanden. Dat was echt geweldig. Je vergeet in deze tijden wat je allemaal hebt beleefd. Door de beelden waren we weer even terug in Amerika, Zuid-Amerika, Paaseiland, Frans Polynesië en Nieuw Zeeland. Dat gaf een gevoel van dankbaarheid, dat we dat allemaal hadden gezien, beleefd en meegemaakt. Verder was het wel de saaiste verjaardag die ik ooit had gevierd.

Ons tuinhuisje

Mijn zus Moniek zei, je moet een soort routine gaan ontwikkelen om de dag door te komen en na een weekje ga je er aan wennen. Dus Hartwig en ik drinken in de ochtend eerst even een kopje thee/koffie in bed, dan ontbijten samen, daarna sport ( Hartwig nu yoga, want…. zie boven), kopje koffie, dingen regelen, lunch, middagpause, wandeling en boodschappen, avondeten en we kijken altijd ‘s avonds 1 Netflixserie. Verder hebben we veel Whatsapp contact en bellen we regelmatig. We hebben hier in ieder geval een keukentje, waar we kunnen koken en iets meer ruimte als de meeste toeristen hier, die in een motelkamer zitten zonder keuken en bijna niet naar buiten kunnen. Zij leven op instantnoedels. Ik moet zeggen, we wennen al aan de routine, goede tip.

Lockdown

Ook wij zitten nu in een lockdown, we mogen niet meer reizen. Je mag alleen naar de supermarkt, maar dat is geen pretje. Je mag met 1 persoon, wachten in een rij, handen schoonmaken, daarna preek hoe je je moet gedragen en aan het eind wagen afgeven, die wordt grondig schoongemaakt en weer handen desinfecteren. Iedereen loopt een beetje verkrampt in de winkel rond, maar dat kennen jullie vast ook in Nederland en Duitsland ondertussen. Verder mag je een wandeltje maken in je buurt. Niet meer met de auto rijden, tenzij echt noodzakelijk, er rijdt vanaf morgen geen openbaar vervoer meer. Op straat loop je in een grote boog om iedereen heen. Alles is dicht, alle stranden, er mag zelfs niet meer gevist worden. Het is dan ook super rustig op straat.

Lief

We hebben wel een enorme prijsreductie gekregen op onze airbnb, want we weten niet wanneer we terug gaan, ze hebben de hele maand geblokkeerd. Verder hoeven we geen autohuur meer te betalen, dus dat scheelt ook weer. Ondertussen, loopt Hartwig (achteruit, schijnt beter voor de rug te zijn) alle berichten op Facebook in de gaten te houden, er zijn diverse Duitse en Nederlandse groepen, van mensen die gestrand zijn in Nieuw Zeeland. Dat houdt hij goed in de gaten.

Maar morgen is weer een dag dichter bij onze vlucht naar huis!