Argentinië door de ogen van Paula en Richard

Een gastbijdrage van Paula Das en Richard Gnodde

Meer dan een jaar geleden kwam de aanstaande wereldreis van Hartwig en Hetty tijdens onze gezamenlijke conversatie-wandelingen en hot tub-avonden vaak ter sprake. Op een bepaald moment zeiden wij, misschien komen wij jullie wel opzoeken! Nadat deze spontane gedachte enthousiast werd ontvangen, werd ook ons aanstaande bezoek vast onderdeel van onze gesprekken, naar mate de wereldreis dichterbij kwam en de route redelijk helder werd. In november zitten we in Argentinië, dan kunnen jullie ons opzoeken in het Noorden… en zo geschiedde.

We vlogen de 9e november naar Buenos Aires om twee dagen later door Hartwig en Hetty opgewacht te worden in Salta…..een bijzonder leuke ontmoeting aan de andere kant van de wereld. We rijden naar ons eerste Airbnb-huis, wat een plek, wat een natuur. Er was heerlijk door Hetty gekookt. We hebben een prachtige auto (een grote pick-up) en toeren naar Salta om de stad te bekijken.

Na 2 nachten daar, gaan we op onze roadtrip en rijden we naar Purmamarca . Toeristisch maar autenthiek. Een klein kleurrijk dorpje met zanderige straatjes. Ook ons onderkomen is prachtig. Hetty noemt het ‚het Fred Flintstone huis‘. Een wandeling om de 7 kleurige berg is een mooie ervaring. Onderweg stoppen we bij vele miradors (uitzichtpunten) om het prachtige landschap van Argentinië vast te leggen. We reizen verder naar Tilcara. Een leuk stadje. Ook hier vermaken Hetty en Paula zich niet alleen met wandelen maar de winkeltjes zijn ook leuk . Ondertussen vergapen de mannen zich aan het vlees wat bij het restaurant naast ons hotel hangt te roken. Hier besluiten we dan ook te gaan eten en dat hebben we geweten. Een paar lekker gebakken darmen, niertjes en magen heeft ons doen besluiten ipv van steak de volgende dag maar voor pizza te gaan.

Onze tocht gaat door een enorm veelzijdig gebied. Van erg groen tot woestijnachtig. Van veel vogels tot bijna niets aan dieren. Enorme cactussen en bergen tekenen het landschap. Door de grilligheid van de natuur is een autorit qua tijd moeilijk in te schatten. Zo komt het dat we denken een autorit te hebben van 5 uur, maar dat het dan door de wegomstandigheden wel 12 uur kan duren. En als je dan denkt dat dat erg is, helemaal niet want wat een ervaring en wat is er onderweg veel te zien. Ook in de auto vermaken we ons want Hartwig en Hetty hebben regematig een navigatie discussie. Zowel Maps me als TomTom worden ingezet, maar deze zijn het vaak niet eens net als H&H. Vermakelijk.

Iedereen heeft onderweg zo zijn dingen om naar uit te kijken, Richard naar half vergane oude Renaults, Paula naar dieren/vogels. Hartwig naar vicuna’s , lama’s en guanaco’s en omdat Hetty niet echt iets had, had ze maar besloten mooie mannen te gaan zoeken. Die zijn hier genoeg. Hetty’s oog viel op een ober die eigenlijk in het dagelijks leven pottenbakker en gids was, echter toen hij ons wilde verleiden voor een wandeling in de bergen liet hij ten eerste zijn gezin zien op zijn telefoon. Je begrijpt, Hetty wou niet meer van zijn diensten gebruik maken.

Vanaf ons mooie verblijf in Salta vormen honden een rode draad tijdens onze rondrit in het Noorden van Argentinië. De drie huishonden in Salta waren niet meer bij ons weg te slaan en bij het verlaten van Salta vonden ze het maar niets dat we gingen, ze bleven wel 500 meter achter onze auto aanrennen en wij zaten met de angst dat ze onder de auto zouden kunnen komen. Daarna was het bijna dagelijkse kost dat goed uitziende zwerfhonden, en een poes, ons vergezelden tijdens onze volgende verblijven en men name tijdens het eten. In Cafeyate hadden we het idee dat we een labrador gered hebben die verdwaalt was in het ruige landschap waar wij tijdens een wandeling met Hartwig ‘s Loney Planet wandeling in combinatie met zijn navigatie systeem Maps me, (niet altijd even betrouwbaar), in verzeilt waren geraakt. De hond heeft ons gevolgd totdat we weer terug waren bij het startpunt. Overigens was het een geweldige klim -en klauter wandeling met schrammen op de benen en het voorhoofd, door een prachtig landschap, waarvan we de eindbestemming, een waterval, nooit hebben bereikt, en net als de hond ook bijna verdwaalt waren.

Een andere rode draad waren de “empanada’s”, een Argentijnse lekkernij, een gevuld (carne, queso of pollo) deeg baksel (lijkt op een mini dubbel geslagen pizza). Elke dag konden we ons weer verheugen op dit heerlijke gerecht dat in elk restaurant weer een andere smaak had. Dan het ontbijt. Droog brood en Pachamama koffie. Het brood is lastig door te slikken, maar daar hadden we iets op gevonden. Dolce de Leche (een inmens populair zoet goedje hier in Argentinie) en veel jam maakten het brood eetbaar en iets minder droog. Daarnaast was het elke dag weer een verassing of we een goede bak koffie konden scoren. In de meeste gevallen kregen we waar we bang voor waren, namelijk Pachamama koffie (de Inca’s waren in de ban van Pachamama, de god van de aarde die zorgde voor alles van waarde). Je raadt het al, deze koffie had dus een sterke grondsmaak. Maar ook hiervoor hadden wij een oplossing; Paula had ‚lekkere‘ oploskoffie sticks uit Nederland meegenomen om de dag toch goed te kunnen beginnen.

In de wijnstreek Cafeyate moesten we natuurlijk wijn proeven, en jullie kennen Hetty, die moet niet teveel alcohol krijgen want ze drinkt nooit. Dus nadat Hetty een half glas op had en in Hartwig’s ogen dit al teveel voor haar was, hebben we haar maar behoed voor een relatie crisis.

De hoogte waarop we verbleven in noord Argentinië is nog het vermelden waard. We verbleven regelmatig tussen de 2000 en 4000 meter en dat merk je. Het hoogst gelegen gebied lag op 4170m nabij een geweldige zoutvlakte waar we erg leuke foto’s hebben gemaakt. Het zuurstofgehalte neemt af naarmate je hoger komt. Maar hiervoor zijn oplossingen, oplossingen aangereikt door onze Inca’s H&H die al goed konden functioneren op grote hoogte. Namelijk Sorochi pillen, coca thee of….. Coca bladen. En die laatste moesten we natuurlijk uitproberen. En warempel ze werkten echt. Een tiental bladen in je wangzak en de druk op je hoofd neemt aanzienlijk af. Zelfs in lager gelegen gebied nam Richard ruimschoots Cocabladeren??

En dan nog souveniers, Paula houdt hier enorm van. Hetty ook, maar heeft zich al jaren moeten inhouden omdat Hartwig, Hetty een ‚verbod‘ heeft opgelegd betreffende het kopen van onnodige prullaria. Met de komst van Paula is dit verbod tijdelijk opgeheven en deze kans werd ruimschoots benut.

Afsluitend

Dit avontuur begon zoals beschreven met de ideeën in de hot tub thuis bij Paula en Richard, dus hebben we hier in Argentinië symbolisch ook een paar keer kunnen genieten van een droge hot tub, maar dan zonder water.

We begonnen de dag regelmatig met het credo: wat zal de dag ons nu weer gaan brengen, waarop we s‘ avonds tijdens het eten altijd konden concluderen dat het weer een fantastisch verassende dag was geweest. Opgeteld hebben we dus een geweldige vakantie beleefd met onze vrienden, een vakantie om nooit te vergeten.

Hartwig en Hetty, ontzettend bedankt voor deze geweldige tijd, dat we die met jullie mochten beleven. Dit is wat ons betreft voor herhaling vatbaar.

Paula en Richard

Views: 666